من آن روز را بیاد دارم...
عده ای خوشحال بودند و در خیابانها ماشین ها بوق میزدند.
اما چهره های نگران، غمگین و بعضاً اشک آلود هم بود.
صدای  2-3  بوق ماشین اما از 100 چهره اشک آلود بلند تر بود....ایران - یا لااقل تهرانی که من دیدم- غرق در "شادی" بود.

شادی های آنروز تاوان سنگینی را برای ملت ایران رقم زد. مردم مسخ شده روشنفکران و بی بی سی نفهمیدند فرشته چو بیرون رود دیو درآید. روانش شاد باد