دویچه‌وله:
جان و مال بسیاری در آتش ساختمان پلاسکو سوخت. همه دنبال "مجرم" یا "مجرمین" می‌گردند. مجرم از نگاه کارشناسان، مسئولانی هستند که اجازه بهره‌برداری از ساختمان‌هایی را می‌دهند که فاقد حداقل ضوابط ایمنی‌اند.
وقتی ساختمان پلاسکو سوخت و تلی از خاک، تیرهای حمال، انبارهای پوشاک و مواد پلاستیکی بر سر گروهی از آتش‌نشانان و شماری از کسبه فروریخت، بحران تهران را فراگرفت. بحرانی بسیار عمیق‌تر از آن‌چه از زبان مقام‌های مسئول شنیده می‌شود.
مهدی چمران، رئیس شورای اسلامی شهر تهران گفته است که در سه سال اخیر ۱۴ اخطار بابت ناایمن بودن ساختمان پلاسکو داده شده است. به گفته او ساختمان‌های دیگری نیز در تهران هستند که وضعی بهتر از پلاسکو ندارند. شبیه این را برخی دیگر از مسئولان هم گفته‌اند. این خبر منتشر شده است که ۳۰۰۰ ساختمان تنها در تهران در شرایطی مشابه پلاسکو وجود دارد و در دیگر کلان‌شهرهای ایران هم وضع بهتر نیست.
هشدارهایی که امروز داده می‌شوند، تا رسیدن حادثه‌ای دیگر فراموش خواهند شد. گفته شده است که حدود ۶۰۰ واحد تولیدی و تجاری در پلاسکو بود. آیا ساختمان پلاسکو متناسب با این نیاز ساخته شده بود؟ کارشناسان می‌گویند میزان خطری که این گونه بناها را در تهران و دیگر کلان‌شهرهای ایران تهدید می‌کند، بالاست و به سادگی قابل برطرف کردن نیست.
حمید عرفانیان دست‌اندرکار حوزه معماری و شهرسازی به دویچه‌وله می‌گوید:
«استفاده‌ای که از ساختمان پلاسکو می‌شد، بخصوص در طبقات آن که کارگاه‌های تولیدی بودند، تناسبی با مجوز استفاده و ظرفیت آن ساختمان نداشت و اگر هم داشت، اشتباه بوده است. در ساختمان‌هایی که با فرمت اداری طراحی شده‌اند، نمی‌توانیم کارگاه‌های تولیدی دایر کنیم. عدم تناسب کاربری ساختمان با خود ساختمان و نبود امکانات ایمنی از قبیل پله‌های فرار و یا ضوابط مقابله با حریق، همه و همه ضوابطی است که در این ساختمان و بسیاری ساختمان‌های دیگر رعایت نشده‌اند و به دلیل همه این مشخصه‌ها، پیش‌بینی می‌شود که این گونه حوادث بازهم تکرار شود.»
برو به آدرس
نظرات