با تشکر از شما که بسیار خوب درد این سایت را تشخیص دادید که همانا کمبود نظریات است. ما که فکر می کنیم بر این روال که این سایت پیش میرود تا جندی دیگر 35 بینندۀ آن می شود چهارده تا.

این جناب روحانی هم خوب است مردم دنیا را خر فرض نکند. همه می بینند که در ایران چه خبر است و با چه خشونتی با منتقدان حکومت مافیائی برخورد میشود. دیگر واقعاَ جای آن نیست که ایشان بخواهد به مردم کشورهای متمدن و قانونگرا درس تفاهم و عدم خشونت بدهد. به قول انگلیسی ها خیریه از خانۀ خود آدم شروع می شود و به قول ایرانی ها دمب خروسی که به خانه رواست به مسجد حضرت عباس حرام است.  

دیوانه عزیز. با شما موافقم. برای من هم این سخنرانی و برخورد ثقیل بوده. حتی به نظرم می آید که آزادی زندانیان سیاسی هم توخالی و در راستای باری به هر جهت باشد تا این ایام بگذرد. تنها چیزی که خواندم که ممکن است کمی توجیه کننده این رفتار مایوس کننده روحانی در نیویورک باشد این چند خط از بابک داد روی فیس بوک بود.

هنوز مذاكره ظريف و جان كري باقي است. ظريف براي امتيازدادن، نياز به حمايت داخلي دارد. به نظرم حسن روحاني با دست ندادن، اين زمينه را براي ظريف و هيأت ايراني فراهم كرد تا روز پنجشنبه با خيالي آسوده، پاي ميز مذاكره با آمريكا و 5+1 بنشيند و امتيازهاي لازم را بدهد. روحاني به گونه اي سخنراني كرد كه گويي مي خواهد به داخل ايران پيام بفرستد و ابتدا حمايت تندروهاي داخلي و سپاه را جلب كند. او به اين هدف رسيد و مي بينيم كه امروز همه رسانه هاي تندرو از او تمجيد كرده اند. اگرچه طرفدارانش دلسرد شده اند. حسن روحاني براي دست دادن با اوباما، مانع خارجي نداشت، اما اول بايد از سد نيروهاي تندروي داخل و هجمه هاي آنها عبور مي كرد كه كرد. اين كار را با نرفتن به ضيافت ناهار انجام داد و حالا كه به اصطلاح "بيعت نيروهاي تندرو" را گرفته، بعيد نيست كه در مذاكرات پشت پرده كارهاي جسورانه اي بكند كه به كم شدن فشار تحريمها بيانجامد. حالا تندروها و سپاه در حال تمجيد از روحاني هستند. شايد او مي خواهد بعد از اين جلب حمايت تندروها، با خيالي آسوده ديوار بي اعتمادي بين دو كشور را كوتاه كند. در ضيافت ناهار دبيركل سازمان ملل، باراك اوباما در گيلاس خود به جاي شراب "آب خالي" ريخت تا اگر روحاني وارد سالن شد، مانعي براي ديدار در كار نباشد و همتاي مسلمان خود را از هجوم تندروهاي مذهبي داخل ايران مصون نگهدارد. اما نرفتن روحاني به ضيافت ناهار از موضع "قهر" نبود. او اگر چه با اوباما "دست" نداد اما در سخنراني اش به او "پا" داد و گفت كه سخنراني پرزيدنت اوباما را با دقت گوش كرده است. اين اشاره معنادار يعني اگرچه ديدار كوتاه با اوباما انجام نشده، اما روحاني با دقت حرفهاي اوباما را شنيده است. اگرچه ترديدي نيست ميليونها نفر از اينكه روحاني اين "فرصت نمادين" رودررويي با اوباما را از دست داده سرخورده و دلسرد شدند، اما به نظرم او توانسته نيروهاي تندروي داخل را دور بزند و فعلا" اين "تدبير" مهمتر از يك عكس يادگاري است. اين يك گمانه و تحليل است و ممكن است زمان مشخص كند كه درست بوده و يا نبوده است. [بابك داد]

ما اتفاقا از حرف‌های آقای روحانی هیچ مأیوس نشدیم. نه خوشال، نه عصبانی، نه متعجب شدیم. چون  ایشان دقیقأ همون مزخرفاتی را تکرار  کرد  که ما حدث میزدیم از دهان یک آخوند شیاد مانند او بیرون بیاید..