دیدی که باز هم، صد گونه گشت و بازی ایام
یک بیضه در کلاهش نشکست ؟
این معجزه ست ،  سحر و فسون نیست
چندین که عرض شعبده با اهل راز کرد
زان سالیان و روزان ، روزی که خیل تاتار
دروازه را به آتش و خون بست
سال کتاب سوزان ، با مرده باد آتش
و زنده باد باد ، از هر طرف که آ ید
مهلت به جمع روسپیان دادند
ما در صف گدایان ، خرمن خرمن گرسنگی و فقر
از مزرع کرامت این عیسی صلیب ندیده
با داس هر هلال درودیم 
بانگ رسای ملحد پیری را ، از دور می شنیدیم
آهنگ دیگری داشت فریاد های او... : دکتر شفیعی کدکنی

 

چه شود اگر گذارم ، سر خود به دوش باران
و بنوشم از لبانش ، دو سه جرعه از بهاران
تن تشنه را سپارم ، به طراوت جسورش
و چو بید، گیسوان را ، کنم از شعف پریشان
نفسش مسیح گونه ، بدمد شفای مستی
به عروق سرد هستی ، و رهانـَدم ز حرمان... : ویدا فرهودی

 

آن مسیحا آمد از مریم ، و زنده سا خت جان
مریم ما ، از مسیحا آمد و جانبخش ماست
زد چپاول بر دل_ ما ،  آن چلیپا گیسوان
جان ما باشد فدایش ، تا چلیپایش بپاست

 

دکتر منوچهر سعادت نوری