بوی کبر و بوی حرص و بوی آز/ در سخن گفتن بیاید چون پیاز
گر خوری سوگند من کی خورده‌ام/ از پیاز و سیر تقوی کرده‌ام... : مولوی
*
یکی نان خورش جز پیازی نداشت/ چو دیگر کسان برگ و سازی نداشت
کسی گفتش ای سغبهٔ خاکسار/ برو طبخی از خوان یغما بیار...: سعدی
*
هست این راه بی‌نهایت دور/ توی بر توی بر مثال پیاز
هر حقیقت که توی اول داشت/ در دوم توی هست عین مجاز..: عطار
*
همه بردید و چریدید و بگردید انبار/ ز حبوب و ز بقول و ز پیاز و ز ذغال
برزگر گرسنه و جیش بریتانی سیر
شهر بی‌توشه و اردو ز خورش مالامال..: ملک‌الشعرای بهار
*
سیر، یک روز طعنه زد به پیاز/ که تو مسکین چقدر بد بوئی
گفت، از عیب خویش بی‌خبری/زان ره از خلق، عیب میجوئی...: پروین اعتصامی
*
برای عارفان در خاک خفتن/ بود بی شبهه آغاز شکفتن
برون از خاک نرگس خود پیاز ست/ولی در جان او صد گونه رازست..: مهدی سهیلی
*
این حرفا حرف اون کسونیس که اگه/یه بار تو عمرشون زد و یه خواب دیدن
خواب پیاز و ترشی و دوغ و چلوکباب دیدن
ماهی چیکار به کار یه خیک شیکم تغار داره
ماهی که سهله سگشم/ از این تغارا عار داره...: فروغ فرخزاد
*
تو ای غرور توانای آفریننده/ تن از برهنگی و سادگی دریغ مدار
برهنه بودن چون ساده بودن آسان نیست/ به شعله ها بنگر تا نترسی از دشوار
حجاب های پیازین ز گرد خود برگیر/ به این حقیقت سوزان ژرف ،دل بسپار
که تا برهنه نباشی، خدا نخواهی بود/خدای پنهان از روح شب برهنه تر است
بسان آن زن زیبای زیرک زنگی
که تور نازک مهتاب هم حجابش نیست: نادر نادرپور
*
رباعی پیاز
کمی پیاز بخور با " کباب و چلو"/ گر چه گردد، دهان_ تو، بد بو
دارد اما ، بسا خواص_ نکو/ همزمان ، می دهد به تو نیرو!
دکتر منوچهر سعادت نوری
*
همچنین نگاه کنید به
پیاز در سروده ها: تارنمای گنجور
پیاز در اشعار شعرای معاصر: تارنمای جستجو
تاریخچه ی پیاز در مورد منشاء اولیه ی پیاز یا سرزمینی که نخستین بار پیاز در آن کشت شده است نظریات زیر وجود دارد: بعضی ایران را موطن اصلی پیاز می دانند/ پیازهای جمع آوری شده در قرن ۱۹توسط گیاه شناسان در آسیای غربی، مبین این است که منشاء پیاز را دامنه شمال ایران، افغانستان ونواحی آسیا می دانند/ پیاز از قدیمی‌ترین سبزی ها و صیفی‌جات خوراکی در دنیا و ایران است که خاستگاه آن را در ایران و افغانستان ذکر کرده‌اند/ قدیمی‌ترین منابع کشف شده در مورد پیاز از سومریان بدست آمده که نشان می‌دهد، سومریان که در عراق امروزی می‌زیسته‌اند، تقریبا ۲۶۰۰ قبل از میلاد مسیح از این گیاه استفاده می کرده‌اند. در نسخه‌های کتب قدیمی مصر که نوشته‌های خود را روی پاپیروس می‌نوشتند، از اثرات دارویی پیاز سخن به میان آمده است. آنها عقیده داشتند که مصرف پیاز به همراه غذا انرژی بیشتری به فرد می‌دهد/ پیاز سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کشت می‌شده‌است و بر اساس برخی اسناد کارگرانی که در ساختن اهرام مصر فعالیت می‌کرده‌اند از پیاز به عنوان غذای اصلی استفاده می‌کردند (نوشتاری از همین نگارنده): تارنمای گزیده ای از نوشتارها 
*
مجموعه‌ ی گٔل غنچه‌ های پندار
http://saadatnoury.blogspot.ca/2017/09/blog-post_10.html