با گذشت حدود سی سال از کشتار زندانیان سیاسی در سال 67 در ایران، این ماجرا همچنان خبرساز است. مقام های جمهوری اسلامی، سال ها وقوع این اعدام های دسته جمعی را انکار می کردند اما بعد از انتشار خاطرات آیت الله منتظری و خصوصا انتشار نوار صوتی دیدار او با قاضیان مسئول اعدام ها، به تدریج از مرحله انکار عبور کرده و شروع به استدلال درباره چرایی اعدام ها و توجیه آن شدند.
تاکنون هیچ مرجع رسمی در ایران، درباره آمار قطعی اعدام شدگان و محل دفن اجساد آنان، سخنی نگفته است. اما در سی سال گذشته، خانواده های اعدام شدگان، نقاطی را در شهرهای مختلف یافته اند که بر اساس شواهد و قرائن، به عنوان گورهای دسته جمعی اعدامیان سال 67 شناسایی می شوند.
سازمان عفو بین الملل و سازمان عدالت برای ایران در گزارش مشترکی که اخیرا منتشر کرده اند، می گویند جمهوری اسلامی به طور عامدانه و سازماندهی شده در حال از بین بردن آثار و علایم مربوط به این گورهای دسته جمعی است. این دو نهاد حقوق بشری می گویند شواهد جدید از جمله تصاویر ماهواره‌ای، فیلم‌های ویدئویی و عکس‌هایی از تبریز، قروه، مشهد، اهواز، تهران و شهرهای دیگر به دست آورده‌اند که نشان می‌دهد بر روی بعضی مکان‌ها بتن ریخته یا با بولدوزر تخریب شده است.
در این برنامه پرسیده ایم آیا ممکن است که حکومت ایران در حال تخریب و از بین بردن شواهد مربوط به اعدام های 1367 باشد؟
مهمانان برنامه:
حمید صبی، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر،
شادی صدر، فعال حقوق بشر و از مدیران سازمان عدالت برای ایران
نظرات