عمومی
علایق: http://www.iranian.com/main/member/majid-naficy http://www.iranian.com/mnaficy
عضو از ۱۳ آذر ۱۳۹۱
مجید نفیسی: سرود لی‌بو به هنگام بازگشت
دسته: تعیین نشده
مجید نفیسی: سرود لی‌بو به هنگام بازگشت
دسته: تعیین نشده
مجید نفیسی: سرود لی‌بو به هنگام بازگشت
دسته: تعیین نشده
ردپای فرهنگ ایرانی در آرامگاه و موزه‌ای در «گیانگ‌جو» کره جنوبی
گیانگ‌جو پایتخت دودمان سیلا بود؛ دودمانی که هزار سال بر اینجا حکومت کرد و اغلب «پادشاهی زرینِ کره» نامیده می‌شود.
جانگ بیونگ اوکه از دانشگاه هانکوک در سئول می گوید: «در زمان دودمان سیلا سه پادشاهی وجود داشت: گوگوریو، بائک‌جه، و سیلا. سیلا در بخش جنوبی شبه جزیره کره واقع شده بود و به اقیانوس دسترسی داشت، و با متحد کردن سه پادشاهی، از همه نیرومندتر شد. سیلا، هم بائک‌جه و هم گوگوریو را از میان برداشت. پس می‌توان گفت که شهرت آن به این خاطر است که بنیاد کره پیشرفتهٔ امروزی محسوب می‌شود. سیلا همچنین به واسطهٔ مسیرهای دریایی و زمینی، جهانی‌شدن و بازرگانی بسیار فعال شد.»
لی هی سو از دانشگاه هان‌یانگ در سئول نیز می گوید: «دودمان سیلا از شبه جزیرهٔ کره بیرون رفت و افکار، ارزش‌ها، و فناوری‌های نو را پذیرفت و وارد شیوهٔ زندگی کره‌ای کرد، و نخستین دیگِ هفت‌جوشِ فرهنگی را به وجود آورد.»
این آرامگاه مدور شاه گوائرئونگ، ۳۸اُمین پادشاه دودمان سیلا است که ۱۲۰۰ سال پیش، زمانی که پادشاهی زرینِ کره در مسیرهای بازرگانی جاده ابریشم با سایر تمدن‌های باستانی ارتباطات گسترده‌ای داشت، حکومت می‌کرد.
جانگ بیونگ اوکه از دانشگاه هانکوک می گوید:«دوران پادشاهی شاه وُن سئونگ دورانی زرین بود که در آن، ما با تمدن غرب تعامل داشتیم. ما واقعاً تعامل بسیار گسترده‌ای با غرب داشتیم. وقتی ما این گور را حفاری کردیم، اشیاء غربی بسیار زیادی - مانند تعدادی فنجان شیشه‌ای، سنگ مرمر، و گردنبند - را در آن پیدا کردیم.»
موزهٔ ملی گیانگ‌جو، واقع در شهر امروزی گیانگ‌جو، برخی از ارزشمندترین آثار دودمان سیلا را در خود جای داده است.
در این موزه یک شمشیر قرن ششمی مزین به طلا و سنگ‌های قیمتی وجود دارد که در حفاری یکی از آرامگاه‌ها در گیانگ‌جو پیدا شده است >>>
دسته: تعیین نشده
آوای تبعید ۵ منتشر شد
چند نکته
اسد سیف/۳
در اهمیت و حرمت ادبیات/ حسن زرهی/۴
شعر
هادی ابراهیمی/ چند شعر/۷
خالد بایزیدی/ چند شعر/۹
رضا براهنی/ با توام ایرانه‌خانم زیبا/۱۱
کافیه جلیلیان/۱۵
مهدی رودسری/ چند شعر/۱۶
کریم زیانی/ چند شعر/۱۸
ساره سکوت/ چند شعر/۱۹
حسین شرنگ/ چند شعر/۲۲
نیلوفر شیدمهر/ من و رستم/۲۴
ساقی قهرمان/ مرگ است اینجا/۲۷
حسین قاضلی(نانام)/ چند کار/۳۰
عیدی نعمتی/ چند شعر/۳۲
داستان
آیدا احدیانی/ شهر باریک/۳۶
نسرین الماسی/ گندهه/۳۷
رضا براهنی/ روزگار دوزخی آقای ایاز/ ۳۹
بهرام بهرامی/ دوچرخه نو/ ۵۱
کافیه جلیلیان/ بوی کُنار/۵۷
گیتا خسرونیا/ مُلد/۵۸
حسین رادبودی/ سقف بلند تنهایی/ ۶۳
ایرج رحمانی/ اتفاق/۶۶
محمد رحیمیان/ سایه‌های شیطانی/۷۰
مهدی رودسری/ جیرجیر/۸۲
نیره رهگذر/ سالگیری در غربت/۸۵
حسن زرهی/ عروسی نخل‌ها/۸۷
نیلوفر شیدمهر/ چهار تابلوی گوهر جاوید/ ۹۲
گلریز عباس‌پور/ این مرد حرف نمی‌زند/۱۰۱
رضا فرخفال/ شب نامحسوسات/۱۰۳
ساسان قهرمان/ تدفین/۱۰۹
سمیرا کریم‌آبادی/ خانه یکی مانده به آخر/۱۱۸
داوُد مرزآرا/ آسانسور/ ۱۲۱
فرشته مولوی/ نمی‌خواهم که بدانم/۱۲۳
مصاحبه
حسن زرهی در گفت‌وگو با رضا براهنی/۱۳۳
نقاشی
زن و ساز و رنگ (زندگینامه هنری آرتا داوری)/۱۴۳
معرفی کتاب
معرفی کتاب / ۱۴۵
نامهای به آوای تبعید
بهرخ حسین‌بابایی/ نگاهی به یک میزگرد/۱۵۱
دسته: تعیین نشده
چهارمین شماره «آوای تبعید»
چهارمین شماره “آوای تبعید” زمانی منتشر می‌شود که خیزش عمومی سراسر ایران را در بر گرفته است. مردم نان می‌خواهند، کار می‌خواهند، آزادی می‌خواهند و رژیم جمهوری اسلامی در این سال‌ها جز فقر و نیستی و فلاکت چیزی به آنان نداده است.
این‌که دامنه‌ی اعتراض‌های مردم به کجا کشیده شود، معلوم نیست. اما آشکار است که آنان این‌بار علیه دیکتاتور و اقتدار مذهبی قد برافراشته‌اند و این خود نشان از بالا رفتن رشد فکری جامعه دارد.
در نبود سازمان‌های صنفی و احزاب سیاسی، پیشبرد و تداوم منطقی و معقول اعتراض‌ها مشکل است، اما باید امیدوار بود که خواست‌های مردم هر روز مشخص‌تر و عمومی‌تر گردند.
از ما، ایرانیانی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، در این موقعیت چه برمی‌آید، جز این‌که پشتیبان بی‌دریغ به‌پاخاستگان باشیم و بکوشیم صدای آنان را به هر شکل ممکن جهانی کنیم.
انسان به امید جان می‌گیرد. امید به زندگی‌ی بهتر، مردم را به خیابان‌ها کشانده است و در کشوری چون ایران آینده کشور در همین خیابان‌ها معلوم می‌گردد. به این امید که جنبش اعتراضی مردم در ایران امروز در آگاهی گام پیش بگذارد و در همگام و همراه شدن با جهان مدرن موفق گردد.
مسئولیت طنز این شماره با حمیدرضا رحیمی بود و مسئولیت بخش تاریخ و اسلام‌شناسی را ب. بی‌نیاز برعهده داشتند.
شماره پنجم “آوای تبعید” به نویسندگان، شاعران و هنرمندان ایرانی ساکن کانادا اختصاص دارد و مسئول آن حسن زرهی است.
“نشر مهری” در لندن “آوای تبعید” را از شماره دوم آن بر کاغذ نیز منتشر می‌کند. خوانندگانی که تمایل دارند آن را بر کاغذ بخوانند، می‌توانند با “نشر مهری” تماس گرفته، آن را دریافت دارند.
اسد سیف
دسته: تعیین نشده
