من خودم گزینه شماره یک رو انتخاب کردم.

دنیای امروز، با توجه به امکانات وسیع میدیا و تکنولوژی ارتباطات، به کلی‌ با بیست یا سی‌ سال پیش متفاوته.

من وقتی‌ چهل سال پیش رو در خارج از کشور، با امروز مقایسه می‌کنم، کاملا این تفاوت رو حس می‌کنم. هم در مورد خودم و هم در مورد افرادی که به مدت کم یا زیاد تری در خارج از ایران زندگی‌ میکنند.

به علت تسهیلات در ارتباط با ایران، ایرانی‌های خارج از کشور دیگه اون حس دلتنگی‌ رو که گاهی‌ با "عرق میهن دوستی" اشتباه میشد، ندارند. بنا بر این، اون حس ایران دوستی که قبلاً در ایرانیان خارج از کشور وجود داشت، دیگه به اون شدت سابق نمیشه پیدا کرد.

خود من از وقتی‌ که در فیسبوک و بعضی‌ دیگر سایت‌ها با ایرانیان (به خصوص جوانان) ایرانی در ارتباط هستم، هر چی‌ بیشتر می‌گذره، کم تر احساس دلبستگی و وابستگی بهشون پیدا می‌کنم. در واقع احساس می‌کنم که دیگه هیچ گونه تفاهمی‌ با اونها ندارم و حرف همدیگه رو نمی‌فهمیم. فقط زبان ما مشترک هست اما فرهنگمون از هم خیلی‌ دور شده.....