درود بر استیک و سالاد! درود بر شادروان اتکینز!

مرگ بر آبگوشت و نون بربری!

عزیزِ دل‌ِ برادر فرامرز جان، بگذار بهت بگم تا یاد گیری... این خوراکِ ساده را در چندی پیش در بارسلونا یاد گرفته و آنرا طبخ می‌‌کنم، هم سالم است و هم کالری آن پائین می‌‌باشد. یک دانه پیاز (من سپیدِ فرانسوی دوست دارم شما می‌‌توانی‌ قرمز نیز درآن بریزی) یک عدد فلفل دلمه بزرگ (سبز بهتر است) ۲ عدد گوجه فرنگی‌ رسیده یک عدد هویجِ بزرگ ۲ عدد کدوی سبز (سپید درینجا چندان به کارمان نمی‌‌آید) یک عدد سینهٔ مرغ (چربی‌ آن سالم است، دست به آن نزنید، مرغِ دهاتی باشد بهتر است) روغن زیتون (۳ یا ۵ ساله) شرابِ قرمزِ جوان (برای رنگ و دادنِ مزه به درونِ مرغ) سیر، نمک و فلفل اما تورو خدا نمک کم ریخته شود   قابلمه را مستقیماً به روی آتش گذاشته و چند ثانیه اجازه دهید خوب داغ شود و سپس روغن زیتون (با چشم اندازه گیری کنید) را درآن ریخته تا آن هم خوب داغ شود. پیاز را که قبلا خورد فرمودید به داخلِ آن بریزید، زیاد ریز خورد نکنید. فلفل دلمه ای را نیز به همچنین، چندان ریز خورد نکرده و با سیرِ خورد شده با پیاز طبخ کنید. هویج و کدو را نازک پوست بگیرید، حلقه حلقه کرده و آرام به قابلمه اضافه کنید، ضخامتِ حلقه‌ها چندان زیاد نباشد، حوصله داشته باشید. پوستِ گوجه فرنگی‌ را مرحمت کرده و با دست آنرا بگیرید، آنرا خورد کرده و به قابلمه زمانی‌ اضافه کنید که هویج و کدو اندکی‌ آبِ خود را از دست داده و نرم شده اند، بدین ترتیب به گیاهانِ این خوراک مزهٔ بسیار دلنشینی می‌‌دهید. و سپس وقتی‌ که با چشم و زبان امتحان کردید که موادِ درونِ قابلمه پخته هستند (لازم نیست صد در صد سرخ شده باشند، هدف این است که طبخ شوند و آب بی‌ اَندازند) آن سینهٔ مرغ را که قبلا خورد کردید (نیم بند انگشت باشد اندازه هر تکّه مرغی که خورد کردید) آرام به درونِ قابلمه اضافه کرده و اندکی‌ صبر کنید تا خوب با بقیهٔ خوراک مخلوط شود و سپس زمانی‌ که رنگِ تکّه‌های مرغ تغییر کرد؛ نسبت به آنچه که خود می‌‌خواهید اندکی‌ آب به خوراک اضافه کرده و در همین قسمت چند دقیقه صبر کرده و یک قاشق شرابِ قرمز بدان اضافه فرموده و اجازه دهید تا خوب بخار کند و این بخار به بیرون رود. این جریان نباید بیش از ۷ و یا ۹ دقیقه طول کشد، آتش را کم کرده و نمک و فلفل بدان اضافه کنید. در همین زمان ۱۰ دقیقه نیز صبر کرده و درِ قابلمه را ببندید. در کّل نیم ساعت بیشتر طول نمی‌‌کشد. و در آخر می‌‌توانید آنرا با برنج (به سبک ایرانی اگر می‌‌خواهید) صرف کرده و به همراهِ این خوراک سالاد زمستانه و شرابِ خوبِ اسپانیولی نیز نوش جان کنید. با سپاس از توجهِ شما.

http://img842.imageshack.us/img842/6110/8jz3.jpg

بسیار عالی و اشتها آورست شراب عزیز. در اولین فرصت دست به کار خواهم شد. ولی مرغ دهاتی را چطور پیدا کنم؟ فکر کنم از لهجه اش باید تشخیص داد!
نظر شما در مورد اضافه کردن کمی زیتون و "کیپر" (فارسی اش را بلد نیستم) به دستور کار چیست؟

فرامرز جان، مرغ دهاتی همان Farm Chicken می‌‌باشد و تشخیصِ آن ساده است، مرغِ دهاتی پوستی‌ کلفت تر داشته و هنوز چند پَر به بالِ کوچکش دارد، منظور ۲ مورد است: این مرغ‌ها به شیوهٔ قدیمی‌ ذبح می‌‌شوند پس خون مُردگی در اعضای آن یافت نمی‌شود، موردِ دیگر این است که این مرغ دارای چربی‌ قابل اشباع است و هنگامی که با شراب طبخ می‌‌شود چربی‌ از بین رفته (به قولِ قدیمی‌ها به خوردَش رفته و غَنی تر می‌‌شود!) و در نتیجه خوراک سالم تر است، مرغ‌های دیگر به شدت آلوده به انواعِ هورمونهای دامی بوده و به درد افرادِ بالای چهل سال نمی‌خورد، رمزِ  کار در ترکیبِ این مرغ با شراب است.

اگرِ خودِ زیتون (ترجیحا سیاهِ بزرگ و از نژادِ یونانی!) را اضافه کنید نیز خوشمزه می‌‌شود، شبیه خوراک‌های جنوبِ اسپانیا و شمالِ آفریقا.

همین تکّه‌های زیتونِ تازه (اگر تازه پیدا کردید چه بهتر، اگر کنسرو است از قوطی آن را در بیاورید و با دستمالْ زیتون را خشک کنید) با پنیرِ فِتا (یا گوسپندی سپید، ترجیحاً پنیری سِفت و آبدار) و ۲ عدد گوجه فرنگی‌ سفت سرخ کنید، ملغمهٔ اصلی‌ که حاضر شد بدان یک عدد تخم مرغ (هر دو نفر یک تخم مرغ برای هر گونه اُملت!) اضافه کرده شعلهٔ اجاق را خاموش کرده و مخلوط را هم بزنید... پُر انرژی و کم کالری.

شراب سرخ گرامی....نگفتید که نام این غذایی که دستورش را دادید چیست....

یاد گذشته ها افتادم....که گاهی پدرم از مادرم میپرسید ...اسم این غذا چیه

مادرم هم  به شوخی میگفت....لودویگ

پدرم جلوی خنده اش را میگرفت و باز میپرسید ...لودویگ چندم؟

مادرم....لودویگ آخر...

توضیح کوتاه...مادر من آلمانی ست و منظور از لودویگ همان لوِئی...فرانسوی هست

شما به آشپزی علاقمندید؟! نامِ آن به اِسپانیولی Pollo con Calabacin con toque de Vino tinto می‌‌باشد که شاید به پارسی معنای تحت الفظی آن همان مرغ و کدو در شراب باشد اما همانگونه که در پیام‌های قبلی‌ قید کردم، هدفِ اصلی‌ این خوراک ترکیبِ شراب با این خوراک باشد و تبخیرِ بخار و در نتیجه یک مزهٔ بسیار خوب که فراموش نشدنی‌ است. زنده باد مادرِ آلمانی شما... کاشکی‌ پدرِ شما به جای این حرفها لآقل سفره را می‌‌چید و کمکی‌ به خانمِ خانه می‌‌کرد، این مردانِ ایرانی...!

Pollo con Calabacin con toque de Vino tinto

چه نام درازی...همون کارلوس خوبه...

در ضمن من هیچکدام از غذا هایی که در نظر سنجی اومده دوست ندارم

چلوکبابی ها معمولا بوی خوبی نمیدهند

آبگوشت و بخصوص گوشت کوبیده بسیار بی ریخت است....نمیگم شبیه چیست...خودتان حدس بزنید

کوفته تبریزی دوست دارم خیلی....

طبخِ کوفته تبریزی به صورتِ اصیل کارِ هر کس نیست و به ندرت می‌‌توان آشپزِ هم سنّ و سالِ شما را پیدا کرد که بلد باشد کوفته تبریزی طبخ کند. علّتِ آن این است که به‌طور سنتّی گوشت این کوفته در یک هاونِ سنگی و با دستهٔ هاونی چوبی کوبیده شده و رفته رفته سبزیجات و لَپه به آن اضافه می‌گردد.

قطعاً آقایان استعدادِ بهتری در زمینه آشپزی درین قرنِ جدید دارند، خانمها کم حوصله شدند و بیشتر مواظبِ لاک و ماتیکِ خود هستند.