تو کز محنت دیگران بی غمی ~ نشاید که نامت نهند آدمی

سعدی  شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی نامدار ایرانی قرن هفتم هجری است. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استادِ سخن و پادشاهِ سخن داده‌اند.

 

بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
 
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
 
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی