از این دیگر مسخره تر نمی‌شود، خاک بر سَرِ ما ایرانیان کنند که اِنقدر نسبت به ثروت‌ها و گنج‌هایمان بی‌ تفاوت هستیم، فقط بلدیم چِرت و پِرت گفته و موجبِ آزار و اذّیت شویم.

قضیه از این قرار است که  این محراب را اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی از مدرسه امامیه جدا شده و با کِشتی به فیلادلفیا آمریکا ارسال شد.  مِهرابِ مدرسهٔ اِمامیهٔ اصفهان مدتی در موزه دانشگاه فیلادلفیا Harris Brisbane Dick Fund و مدتی نیز در بخش پارسی خانهٔ برلینگتون لندن (قرضی) نگهداری می شد تا آن که در سال ۱۹۳۹ میلادی موزهٔ متروپولیتن آن را خریداری کرد (جزئیاتِ اصلی قضیه اصلاً مشخّص نیست). این محرابِ باشکوه در واقع از کنار هم گذاشتن تعداد بسیاری کاشی لعابی با طرح های پیچیده و منحصر بفرد و نوشته هایی به زبان عربی به وجود آمده است.

محراب مدرسه امامیه با کاشی های شگفت انگیزش، یکی از بهترین و نخستین نمونه های کاشی کاری در هنر دوره اسلامی در ایران است.

دورهٔ تاریخی: اسلامی، پس از سقوطِ ایلخانی، زمانِ ساخت: قرن هشتم خورشیدی، اَبعاد: ارتفاع: ۳٫۴۳ متر؛ عرض: ۲٫۸۸ متر، جنس: کاشی لعابی و چند رنگ.

محراب باشکوه مدرسه امامیه در وسط مزین به حدیثی از پیامبر است: المسجد بیت کل تقی که به معنای: مسجد خانه هر پرهیزگاری است. در بالای محراب نیز نوشته دیگری به خط کوفی به چشم می خورد که آیه ای از قرآن است. کاشی های محراب عمدتا از رنگ های آبی فیروزه ای، شیری، سبز تیره و زرد تشکیل شده و طرح هایی هندسی و جالب توجه بر روی آن دیده می شود.

شوربختانه ـ امروزه این محراب در گالری ۴۵۵ موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری می شود. خداوند این دزدان و این آمریکائی‌های دزد را لعنت کند.