رادیو زمانه:
قتل‌های سیاسی آذر ۷۷ و به‌ویژه قتل داریوش و پروانه فروهر پیوندی ناگسستنی با موضوع دادخواهی در ایران یافته‌اند؛ چه در تمامی این سال‌ها پرستو فروهر، هنرمند مقیم آلمان و فرزند پروانه و داریوش، بر «داد خواستن از این بیداد» پای فشرده و با وجود تمامی مشکلات، سختی‌ها و حتی تهدیدها از پای ننشسته است. او همواره برای احقاق دادرسی عادلانه به منظور رسیدگی به این پرونده و همه حاشیه‌های آن تلاش کرده و این سعی پس از ۱۹ سال همچنان ادامه دارد.
دادخواهی و رسیدگی عادلانه به دادخواست پرستو فروهر هر چند از عمق زخم بر جای مانده بر جان و روان او که حاصل زخم‌های زده شده بر پیکر پدر و مادرش هستند، نمی‌کاهد اما به گفته او نظام حاکم را به پاسخگویی در مورد عملکردها و شیوه‌های اعمال قدرت وامی‌دارد و نویدبخش ساختن زندگی‌ای عادلانه می‌شود.
دادرسی عادلانه اما بر اساس فرهنگ حقوق بشر و به تعبیر عبدالکریم لاهیجی، حقوقدان برجسته و فعال حقوق بشر مقیم فرانسه، اصطلاحی است شناخته شده و جهان‌شمول و تفصیل آن به ویژه در ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی وسیاسی آمده است: «نقیض دادرسی عادلانه، دادرسی ظالمانه است. اگر مرجع رسیدگی مستقل و غیرجانبدار نباشد، اگر محاکمه علنی نباشد، اگر به متهم حق انتخاب وکیل داده نشود، اگر متهم و وکیل او از دلایل اتهام و محتوای پرونده آگاه نشده باشند، اگر حق پژوهش‌خواهی برای متهم شناخته نشده باشد و …، این شروط و دیگر شرایطی که در ماده ۱۴ آمده اند، فارق‌های دادرسی عادلانه از دادرسی ظالمانه (غیرمنصفانه) به شمار می‌آیند.»
برو به آدرس
نظرات