حزب کمونیست ایران :

اخیرا پانزده نفر از فعالین سیاسی در داخل و خارج کشور، که هر کدام از آنها یا سابقه کار در ارگانهای حکومتی را دارند و یا میتوان گفت که از لحاظ سیاسی در بهترین حالت در طیف اصلاح طلبان حکومتی قرار می گیرند. این گروه با انتشار فراخوانی خواست برگزاری رفراندوم با نظارت سازمان ملل متحد، برای تعیین تکلیف آینده جمهوری اسلامی را مطرح کرده اند. چند روز قبل از آنها روحانی نیز در سخنرانی اش به مناسبت سالگرد سقوط رژیم پادشاهی در ایران، از رفراندوم، به مثابه یکی از موادی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز وجود دارد، سخن به میان آورده بود.

طرح چنین موضوعی البته تازه نیست، یادمان نمی رود که پیش از این نیز در جریان مذاکرات هسته ای، بخشهایی از اپوزسیون بورژوائی ایران، نه تنها خواستار مذاکره مستقیم دولت ایران و امریکا شدند، بلکه خواستار برگزاری انتخابات آزاد بودند تا به زعم آنان دولت به اصطلاح برآمده از این "انتخابات آزاد"، با مشروعیت بیشتری به مذاکره بپردازد. این خواسته را هم چهره های شناخته شده ی اصلاح طلبان در داخل و هم گروههائی نظیر فدائیان اکثریت به مثابه جناح چپ اپوزیسیون بورژوازی در خارج طرح کردند. چه خواست انتخابات آزاد آنروز و چه رفراندوم طرح شده در روزهای اخیر، که خود را در بیان " گذار مسالمت آمیز از نظام اسلامی "، بازتاب می دهد، چیزی نیست جز تلاش برای بستن راه انقلاب بر روی مردمی که از حاکمیت این رژیم به جان آمده اند. مطرح کنندگان این شعارها خود بهتر از هر کسی میدانند حاکمانی که در راس رژیم اسلامی جای خوش کرده اند، در هیچ شرایطی تن به این بازی نخواهند داد و با این شیوه ها قدرت را رها نخواهند ساخت. اما با علم به این واقعیت، امیدوارند شاید با چنین طرح هائی بتوانند مردم به جان آمده را از دست زدن به انقلاب برای درهم شکستن بنیادهای این رژیم باز بدارند.

باید پرسید مگر در روزهای خیزش دیماه، مردم به شیوه ای مسالمت آمیز به خیابان نیامده بودند، چه کسی آنان را سرکوب کرد؟ چه کسی هزاران نفر از آنان را به بند کشید و چه کسی تعدادی از آنان را در زندانها زیر شکنجه به قتل رساند؟

برو به آدرس