رادیو زمانه:

دو شعر از شاعر برجسته ایران

 

کابوس بامدادی

جَخت اینک از خوابی پریشان رَستم

و از تابوت خود بیرون جستم.

ماه از پشت بام همسایه سرک می‌کشد.

در این لحظه باید قلم برداشت.

قلب من این تنهایی را باور نمی‌کند.

چند نفر اکنون درون سیم‌های تلفن

به سوی یکدیگر دست دراز کرده‌اند؟

برو به آدرس