وبلاگ Dalghal.Irani:

Pinkie

1- مجبورم این پست را بشیوۀ ویدیوهای سمج و روزانۀ محسن سازگارا آغاز کنم از بس که موضوعات مورد علاقه ام زیاد بود برای گفتن و وقت نداشتن. البته نه از نوع مبارزات سازگارا که مثلاً سنگ پرتاب کردن یک کارگر به بلوطی خشک شده در دامنه های زاگرس! مهمترین اتفاق روز باشد. بلکه چند موضوع کار درست و یک فکاهه در بین گزینه های مورد پسندم قرار داشتند برای گزارش:

یکی اینکه این ماجرای مصاحبۀ تلویزیون دولتی چین با رضا پهلوی و اعتراض جمهوری اسلامی بدنبال آن خیلی بی شیله پیله و محض رضای خدا نبوده است و مارا یاد ضرب المثل "آش اینقدر شور شد که خان هم فهمید" می اندازد و معلوم می کند که فقط ما نیسبیم که مرتب رسوایی و ضعف رو بزوال خامنه ای را می بینیم و رصد می کنیم. بلکه مهمتر و خطرناکتر این است که چین هم تأیید می کند که ماندن پشت دست بلوف های صدتا یک غاز خامنه ای قافیه باخته منافع آینده اش در ایران بعد از خامنه ای را تحفیظ و تأمین نخواهد کرد؛ و باید لابی هایش با اپوزیسیون را هم کمی علنی کند که ماهم هستیم کماکان.

دوم اینکه یادم رفته بود این را بگویم که یکی از معترضان به سخنان مهدی طائب در ارجحیت سوریه به خوزستان حسین شریعتمداری بوده است که در کیهان سخت توپیده است به طائب که این چه مزخرفاتی است که گفته ای و خوزستان حداکثر یک استان معمولی است از سی و چندتایی که فراوان داریم و چه جای قیاس دارد با کشور برادرمان سوریه که  نه یک استان تابع ما که کشوری همعرض و مستقل و مهم و دوست استراتژیک ما در محور مقاوم

برو به آدرس