خسرو باقرپور :

ساعدی هرگز با محیط غربت اخت نشد: « الان نزدیک به دو سال ست که در این جا آواره ام و هر چند روز را در خانه ی یکی از دوستانم به سر می برم . احساس می کنم که از ریشه کنده شده‌ام . هیچ چیز را واقعی نمی‌بینم . تمام ساختمان‌های پاریس را عین دکور تئاتر می‌بینم . خیال می‌کنم که داخل کارت پستال زندگی می‌کنم . از دو چیز می‌ترسم : یکی از خوابیدن و دیگری از بیدار شدن . ...

 

برو به آدرس