گاهگاهی سایت های تقسیم اطلاعاتی به زبان فارسی بوجود می آیند که ما فکر می کنیم کسانی که در آنها عضو می شوند و لینک ها و یا اطلاعانی را می گذارند جزو این  2 گروه هستند:

1 – یا هموطن ما هستند و خود را جزو مردم ایران می دانند

2- .. و یا فارسی زبانند و زبان فارسی را زبان مشترک مردم ایران می دانند (که این زبان مشترک به معنی حذف دیگر زبان ها و گویش ها در کشور ایران نیست.)

فرض را همیشه بر این گذاشته ام که هر حرمتی در این سایت ها شکسته شود، حرمت این دو چیز شکسته نمی شود زیرا اینها فصل مشترک همه مردم ایران با تاریخچه هزاران ساله است.

با این وجود در برخی موارد دیده ایم که کفتارهای تجزیه طلب که نه ایران را سرزمین خود می دانند، نه ما را هموطن خود، و نه زبان فارسی را زبان محترم و مشترکی می دانند دراینگونه سایت ها (که برای ایرانیان و فارسی زبانان درست شده اند) بطور گله ای و با چندین اکانت فعالیت می کنند.

همیشه من و بسیاری از هموطنان از مدیران سایت ها خواسته ایم که نگذارند با فعالیت این کفتارها به حریم سرزمینی ما تجاوز شود، چون اینها را مقدمه ساز نفرین و هرج و مرجی دیگر برای آینده ایران می دانیم. البته کیست که نداند بسیاری از این تجزیه طلبان یا مزدور کشورهای دیگر و یا مزدور خود جمهوری اسلامی هستند و فعالیت آنها 2 دلیل ساده دارد:

1-       اینها از سردمداران جمهوری اسلامی پیامی تلخ برای مردم ایران و وطنپرستان دارند که: " اگر ما نباشیم، اینها ایران شما را تجزیه خواهند کرد". یعنی کاری نکنید که ما برویم و کشورتان چند پاره شود.

2-      منظور دیگر جمهوری اسلامی با فرستادن این کفتارها در کنار دیگر سگان سایبری خود این است که ما را به خودشان مشغول کنند تا به موضوعات بنیادی تری که کشورمان  با آن دست به گریبان است یعنی آزادی و حقوق و برابری انسانها (بدون هیچ شرط و پیش فرضی) نپردازیم و با هم همفکر و همراه نشویم.

بهرحال از این دست کفتارها بوده و هستند. مدیران سایت ها هم گاهی با آنها مدارا کرده اند به نام دموکراسی و گاهی آنها را (بویژه اکانت های اضافی شان) را حذف کرده اند.

با همین پیش فرض ها از راه اندازی سایتی دیگر به نام "ایرون" خوشحال شدم، و خوشحالی من بیشتر از این رو بود که نام سایت این را می رساند که تنها 2 گروهی که در بالا گفتم به آن می پیوندند و در آن همفکری  و همراهی می کنند.

اما متاسفانه در یکی دو روز قبل در سایت "ایرون" در کمال شگفتی با یک نظر سنجی رو به رو شدم که بیشتر از اینکه حرف دل ایرانیان و وطن پرستان باشد، حرف دل کفتارهای تجزیه طلب بود. برای همین هم زیر این نظرسنجی خنده های چندش آور آنان پیچیده بود. اما نکته تاسف برانگیزتر این بود که این نظر سنجی را خود مدیر سایت "ایرون" منتشر کرده بود. و متاسفانه هیچ اثری به تقاضاها و خواهش هایی که برای حذف این نظر سنجی صورت گرفت داده نشد.

شاید برخی بگویند که این گونه نظرسنجی عین دموکراسی است و این ها چیزی نیست که تحمل نشود کرد.

جواب من این خواهد بود که معنی دموکراسی قبول تجاوز به تمامیت ارزی کشور من نیست و نخواهد بود. یادتان باشد که تجاوز به زندانیان کهریزک از زندان کهریزک آغاز نشد، از خانه علمای شیعه و روحانیت شیعه از 50-60 سال قبل شده بود. بسترهای این تجاوز و بسیاری از تجاوزهای دیگر در سالهای قبل آماده شده بود. چنین نظرسنجی هایی و گفت و شنودهایی -زیر نقاب دموکراسی و تبادل اندیشه- را هم من مقدمه همانگونه تجاوز می دانم که رفته رفته ذهنها به این تجاوز به تمامیت ارزی و دروغ های کفتارهای تجزیه طلب عادت کند. این گفتگوها تنها برای کرخت و بی تفاوت کردن ذهن ما درست می شوند و متاسفانه عده ای نیز نادانسته وارد این بازی می شوند و من جهانشاه مدیر سایت "ایرون" را از این گروه آخر می دانم.

متاسفانه گویا این بخت ماست که روشنفکران و روزنامه نگارانمان همه چیز را 30 سال بعد از ساده ترین افراد جامعه بفهمند.

بهرحال من بعنوان یک از مردم ایران، این سرزمین را ارث پدری ام نمی دانم که آن را به سادگی بذل و بخشش کنم. ایران امروز را نتیجه خون میلیون ها ایرانی در طول تاریخ و مایملک همه نسل های آینده ایران می دانم و نمی توانم خاموش بمانم که آن خونها پایمال شده و سهم فرزندان آینده ایران به اسم دموکراسی (که در هیچ کجای دنیا  معنی تجاوز به تمامیت ارزی را نمی دهد) به حراج گذاشته شود. ما در این سرزمین مستاجر و نگهبانیم. این سرزمین را نخریده ایم که بفروشیم. این سرزمین را جمع نکرده ایم که به حرف چند کفتار بدبخت قسمتش کنیم و هر تکه اش را به دندان یک بی پدر و مادر واگذار کنیم. این سرزمین برای ما نیست که چنین اجازه ای داشته باشیم. برای هیچ کس، هیچ قوم، هیچ دین، هیچ زبان، هیچ قبیله . هیچ گروه سیاسی نیست. این ایران برای ایرانیان است، برای ایرانیان امروز و آینده برپایه پایمردی ها و خون های گذشتگان ما.

با سایت "ایرون" و همراهان ایرانیش بدرود می گویم چون نه خود را مخاطب چنین دموکراسی می دانم و نه ظرفیتی بزرگ دارم تا هر یاوه خرد و کلانی را بپذیرم و یا حتی مخاطبش باشم. همانگونه که پیشتر هم گفتم "ایران" تنها چیزی است که برای ما مانده است و از نظر من این سرزمین فروشی و قابل مذاکره نیست...و باز هم برای کسانی که در این نظر سنجی شرکت کردند و با رای خود (چه مثبت و چه منفی) به آن مشروعیت دادند متاسفم. شما با قبول و اعتراض نکردن به این نظرسنجی باعث شدید که یک کفتار جرات کند و شما و سرزمینتان را یک روز پس از آن نظرسنجی به سخره بگیرد که "آ.ذ.ر.ب.ا.ی.ج.ا.ن جنوبی ایران نیست"!