حالا ما با دنیا در افتاده ایم درست، ولی وقتی قطر، کویت، و عربستان واسه ما قیاف می یان تحملش کمی سخته. کاری ندارم که آن کشورها چه برنامه های درست اقتصادی را اجرا کرده و به سر و وضع خود رونقی داده اند ولی این در حدی نیست که بخوان همانند ایران باشند و خودشان را ابرقدرت منطقه بدانند. اگر ایران توانسته چنین کاری کند بخاطر موقعیت جغرافیایی، فرهنگی، و سیاست ثابت بوده نه بخاطر اینکه بشکه بشکه نفت فروخته و جاش هواپیماهایی خریده که هنوز براش خلبان هم پیدا نکرده. وقتی عربستان ایران را نیشگون می گیرد که اگه مردی بیا، یک دفعه دیدی اومد بعد چه کاری می خوای بکنی؟
از اینها که بگذریم مهم ترین درسی که ایرانیان باید تا به حال آموخته باشند این است که فعلا این منطقه تحت کنترل کامل سیاستمداران غربی است و آنها باکی از به آتش کشیدن آنجا ندارند. من بنظرم نمی رسد که عربستان قدرت و جرات تجاوز به خاک ایران را داشته باشد ولی این را هم می دانم که اگر نظام آنها بیشتر به خاک بنشیند، امکان به آتش کشیدن منطقه از طرف آنان هست. با این حال در افتادن با ابرقدرت منطقه دردی را برایشان دوا نمی کند جز اینکه قدری اعتبار در صحنه منطقه ای برای جرات  تجاوزکردن را در کوتاه مدت بدست آورند. این سیاستها یک چیز را باید به ایران برساند که کشورهای عربی و "مسلمان" منطقه، ایران را دوست نداشته و حاضرند که خودشان بخاک بشینند تا زمانی که ایران جلویش گرفته شود. پس اولین کار این است که دوست و دشمن را از هم تشخیص دهیم. ایران باید سیاست دشمن ورزی خود را با اسراییل پایان دهد. زمان آن رسیده تا ایران به جایگاه حقیقی خود را منطقه برگردد و اینکار با تلاش در هم پیوندی مسلمانان منطقه امکان ندارد. 
اول اینکه ایران با آنها از زاویه فرهنگی فرق دارد و بیشتر به اسراییل شباهت دارد. درست است که فرهنگ عربی در ایران هم وجود دارد ولی غالب نیست. اعراب منطقه، بسیاری از آنان، حتی اسلام ایرانی را قبول ندارند. حماس بعد از میلیاردها دلار کمک از طرف ایران، نه تنها حاضر نیست نام خلیج فارس را درست بگوید بلکه بر ضد ایران در مجالس کشورهای عربی، همراه با عربستان رأی می دهد. 
پس نظام ایران باید درک کند که دوستی آنان تقلبی است و هیچ سودی از طرف آنان برای ایران نیست. ایران باید با نزدیک شدن به اسراییل و حتما آمریکا، آنها را مجبور به روابط اقتصادی کند و بس. احتیاجی نیست که پشتک وارو بزنیم تا با آنها دوست باشیم وقتی که بارها به ما نشان داده اند که دشمنی و خصومت با ما دارند. درست است که پایه نظام جمهوری اسلامی با دشمنی با اسراییل رشد کرده ولی من امیدوارم که در آینده ای نه چندان دور، ایران نگاه خود را به کشورهایی بچرخاند که هم از نظر تکنولوژی و هم فرهنگی کمکی به ایران باشند. دوستی با منطقه عرب فقط بخاطر اینکه مسلمانند نه تنها عاقلانه نیست بلکه خطرناک هست. نادانی آنان در سیاستهای خود و منطقه نشان داده که آنان نمی توانند یاور ایران بزرگ و ابرقدرت باشند.
یک سود کوچک از تمام این کشمکشها برای ایرانیان بدست آمده و آن این است که پول ایران برای سفر حج به جیب آن نادانان نمی رود. و امیدوارم که ایرانیان جای هزینه کردن برای حج، به کودکان و مردم خود بیاندیشند. 
در آخر این را هم اضافه کنم که قدرت ایران و ایرانیان را کشورهایی همچون عربستان نمی توانند با قلدری کم کنند و اگر زیاده روی کنند، ایران خرج کلانی خواهد داد ولی حتما پیروز از صحنه خارج خواهد شد. پس لطفا عربستان، بشین سر جات بچه.
به امید به عقل آمدن نظام برای دوستی با کشورهایی که سزاوار فرهنگ ایرانیان هستند.