3-4 ماه پیش شرکت ما خریدی از یک شرکت آلمانی انجام داد. از آنجایی که کالای خریداری شده جزو کالاهایی است که می بایست با ارز دولتی خریداری شود، طبق معمول اسناد، پول (ریال) به بانک ارسال شد و پس از انجام مقدمات کار، تامین ارز دولتی از سوی بانک تایید شد. اسناد به فروشنده ارسال شد و کالا ظرف 45 روز در بندر شهید رجایی تحویل گرفته شد. با همین روش 2 میلیارد و هشتصد هزار تومان برای 3 دستور خرید به بانک واریز شد تا بانک طبق روال معمول پس از دریافت کالا و تایید ما هزینه قرارداد و کالا را با دلار به طرف آلمانی بپردازد. 

آنقدر پول به حساب فروشنده واریز نشد که کار به شکایت کشید و نام شرکت ما در لیست سیاه بازرگانی آلمان قرار گرفت و از این به بعد نمی توانیم هیچ تجارتی با آلمان داشته باشیم. علاوه بر اینکه کار  دادگاه و شکایت آنها در جریان است و دیر یا زود پول خود را از حساب های ایران دریافت خواهند کرد.

بانک پس از 3 ماه به ما اطلاع داد که کالای ما می بایست با ارز 2800 تومان تامین می شده است و نه با ارز دولتی و ما می بایست ما به التفاوت قیمت دلار را بپردازیم تا آنها پول فروشنده را بپردازند.

بهرحال نه شرکت ما همچه پولی دارد که به بانک بپردازد و نه بازار کشش آن را دارد که کالایی که ما آن را عرضه می کنیم را با دلار 2800 و حاشیه سود مناسب خریداری کند. اینجوری شده است که ما یک قدم کوچک تا ورشکست شدن کامل ( چون روی کاغذ خیلی وقت است ورشکسته شده ایم) فاصله داریم. شرکت ما تنها یک محموله خود را تحویل گرفته است. پول 2 بار دیگر پرداخت شده اما طرف آلمانی حتی پول محموله اول را نیز دریافت نکرده که بارهای بعدی را ارسال کند و پول ما در بانک بلوکه شده است.

جالب اینجاست که بانک ما خود را مسئول نمی داند و می گوید که این بانک مرکزی است که این دلارها با قیمت دولتی  به آنها نمی دهد و به قول ما دبه کرده است. طبق گفته کارشناس بانک چنین حکایتی با هزاران شرکت دیگر هم شده است و مجموع آن از 3 میلیارد دلار معروف هم بسیار بالاتر است.