فراموش نکنید آقایون مسئولین، که اینبار مردم ایران خیلی باهاتون راه اومدن. یادتون باشه که اگه در جنگ ایران و عراق، رو بازوها و قلب‌های پاکِ جوانها یمان تکیه کردید و سر بلند بیرون آمدید. اینبار هم، رو تصویری از شکوه و آبرو که این مردم از خود در دنیا منتشر کردند، چه با حضور پر تلاششان در خارج از کشور و چه در داخل ایران، تکیه کردید. بله، آقایون، تکیه می‌کنید و پوز هم میدید، بعدش کتک میزنید و اعدام می‌کنید، بعد هم می‌گویید ما نیستیم، تند روو‌ها هستند. تمامِ سانسورهای بی وقفه ارشاد و جنایتِ قوه قضائی و کل دستگاه جمهوری اسلامی نمیتونه، و نخواهد توانست این نورِ عظیم رو که فرهنگ ایران از پاا در بیاره. فرهنگی که ارزش‌هایش هرگز در راستای نابودی نبوده. وهیچ دین و مذهبی درش جای نمیگیره، بلکه درش حل می‌شه. ما شما‌ها رو هم در خود حل خواهیم کرد، آقایون، پروسه شروع شده، فقط به نسلِ من دیگه کفاف نمیده. بله. باشد که انسانهای بعدی شاهد آن باشند و این رو بعنوانِ یک ارزش پاس بدارند، تا که هرگز، حقِ بنیادیِ انسانی‌ِ هییییییچ انسانی در ایران پایمال نشود تا که ما هم یاری کنیم که در دنیا هم چنین باشد.
این رو با وجودِ تمامِ دلخوریِ شخصی که نسبت به هموطنانم دارم میگم. نمی‌خوام رمانتیک به نظر بیاد. و اضافه کنم که اگه ۱۰۰۰ بارِ دیگه هم به دنیا بیایم، باز هم دوست دارم ایرانی باشم. (حالم از شوینیسمِ خودم به هم خورد، بسّه، وسّلام)
حالا یک بار هم انگلیسی دنیا بیا شاید نظرت عوض شد :)
divaneh jan ba ehsasaate man baazi mikonid ;)