روضه خوان مخصوص روز عاشورای اعلی حضرت در مسجد سپهسالار ـ تنها کسی بود که توانست به مدت سی سال از سال ۲۰ خورشیدیدر شبهای ماه رمضان به مناجات خوانی و مداحی در رادیو بپردازد. صدای سید جواد ذبیحی در همه این سالها برای همه ایرانی هایی که به زیارت امام هشتم شیعیان در مشهد میروند صدای آشنایی است.

او همان کسی است که سحرهای حرم امام رضا بیست دقیقه قبل از اذان صبح مناجاتهای خاص او در رواقهای اصلی حرم پخش می شود. ذبیحی یک خواننده طراز اول و مسلط بر دستگاههای مختلف موسیقی ایرانی بوده است که بنابرعقاید خاص مذهبی اَش ـ بعد از یک دوره به خوانندگی بدون موسیقی و همین طور مناجات خوانی و مداحی روی میآورد.

هنوز در آرشیو برنامه مشهور گلها در قبل از واقعهٔ ۵۷ که به اجرای زنده برنامه های موسیقی در رادیو ایران از خوانندگان و نوازندگان مشهور ایرانی اختصاص داشته است برنامه هایی با اجرای سیدجواد ذبیحی وجود دارد که البته بسیاری از آنها آوازخوانی بدون ساز اوست. صدای ذبیحی ظاهراً مورد علاقهٔ شخص محمدرضا شاه بوده است و علاوه بر این خصلت غیرسیاسی بودن و حتی به زعم بسیاری از تاریخ نویسان آن دوره تفکرات موافق و تایید کننده حکومت پَهلوی او نقشی اساسی در سپردن مهمترین تریبون رسانه ای مداحی کشور به او داشته است.

سیستم و سبک سیدجواد ذبیحی این گونه بوده است: در ابتدا تمرکز و انرژی فراوانی بر خواندن فنی و با دقت و چندباره بسم الله الرحمن الرحیم و چند ذکر خاص بعد از آن می گذاشت و بعد به شیوه مناجاتهای خواجه عبدالله انصاری و سایر مناجاتهای فارسی ساده و قابل فهم چند بیتی آواز پرشور در دستگاههای مختلف اجرا می کرده است و اوج کار او در همین شیوه این مناجات خوانی اَش بوده است. در میانه این مناجات خوانی هم سیدجواد ذبیحی هر گاه فرصت را مناسب می‌دانسته ـ به ذکر چند کلمه ای در باب محتوای مناجات یا توصیه های اخلاقی ظریف وکوتاه مشغول می شده است.

سید جواد ذبیحی به واسطه حضور در رسانه رسمی پهلوی مورد انتقادِ قشر عظیمی از مذهبیون قرار گرفت و در میان آنها طرفدارانی نداشت. ذبیحی در مجالس مذهبی دربار دعوت میشد و در نمایش‌های مذهبی دربار که عمدتاً نقش اول را ایفا می‌کرد.

 به همین ترتیب انقلابیون که دل خوشی از ذبیحی نداشتند ـ بلافاصله بعد از واقعهٔ ۵۷ او را بقتل رسانیدند. مرگ مشکوک او هم اگر چه بعید به نظر می‌رسد اما با عهده گرفتن مسئولیت قَتلَش به وسیله یک گروه خاص به نام شاهین همراه بود (بعدها صادق خلخالی در کتاب خاطرات خود که در سال ۱۳۷۹ منتشر شد، نام سیدجواد ذبیحی را در فهرست کسانی قرار داد که حکم اعدامشان را صادر کرده است) که روز بعد از مرگش با روزنامه اطلاعات تماس گرفتند و قتل سیدجواد ذبیحی را به واسطه مداحی و مناجات خوانی در رادیوی وابسته به رژیم به گردن گرفتند.

در کنار سیدجواد ذبیحی افراد دیگری مثل حبیب الله احمدیان یا حاج علی قصری هم در رادیو بوده اند که به صورت محدود برنامه هایی مذهبی اجرا کرده‌اند اما هیچ کدامشان به اهمیت و جایگاه سید جواد ذبیحی نرسیده‌اند.

یادش گرامی‌ باد.