منتظر نباشید، این آدمها امشب برای شام نمی‌‌آیند؛... این جمله را افسرِ اِس‌ دی (دایرهٔ اطلاّعاتی اِس اِس و حزبِ نازی بود. اولین نهادِ اطلاّعاتی حزب نازی آلمان بود که تشکیل شد و به نوعی خواهرِ سازمان گِشتاپو {نام اختصاری نیروی پلیس مخفی آلمان نازی بود، در طی حکومت آلمان نازی، گشتاپو بازوی اجرایی آلمان در بحثِ امنیت داخلی و ضّد جاسوسی بوده تحت فرمان اِس اِس به سرکوبِ مخالفین و مبارزه با جاسوسان می‌پرداخت. این سازمان در سال ۱۹۳۳ میلادی به دستور هیتلر و از میان درس‌خواندگان و نیروهای امنیتی جمهوری وایمار تشکیل شد.} محسوب می شد. زیرا که از ۱۹۳۴ میلادی به بعد به شدت به داخل اس اس نفوذ می شد بین سالهای ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۹ میلادی اس دی به صورت ادارهٔ مستقلی از نهاد های اس اس فعالیت داشت و بعد از ان به ادارهٔ اصلی امنیت رایش یا اِر اِس اِچ آ منتقل شد و تبدیل به یکی از هفت دپارتمانِ آن شد.) به دربانِ ساختمانی گفت که منتظرِ خانواده‌های زیادی بود تا به خانه‌هایشان بروند و او دربِ اصلی‌ بیرونی ساختمانها را قفل کند.

این اتفاق در تاریخِ ۲۲ فوریه سالِ ۱۹۴۱ میلادی در آمستردام رُخ داد. این یهودیان هیچگاه به خانه‌های خود بازنگشتند، نیرو‌های آلمانی بسیاری از یهودیانِ آمستردام را دستگیر کرده و با خود بردند. بارها اَرقامِ مختلفی‌ در رابطه با چقدر یهودی (آمستردام) کشته شدند بحث و گفتگو شده است اما به علتِ نبودِ آمارِ دقیق نمیتوان مطمئن شد تعداد این افراد چقدر بوده است. صحبتِ ۲۵ هزار نفر است ولی‌ دیگر تاریخدانان تنها ۱۰ هزار نفر عنوان کردند، که از میا‌‌نِ آنها بیش از ۸۰% به کمپ‌های داخلِ آلمان برده شدند. در دوران حکومت آلمان نازی و در راستای اجرای پروژه راه حل نهایی در رایش آلمان و سرزمین‌های اشغال‌شده تاسیس شدند. این اردوگاه‌ها برای کارِ اجباری برخی اقلیت‌ها، مانند یهودیان، کولی‌ها، هم‌جنس‌گرایان و حتی معلولانِ ذهنی و هم‌چنین مخالفان داخلی ضّد رژیم نازی از جمله ماسون‌ها، شاهدانِ یَهوه و کمونیست‌ها طراّحی و ایجاد شده‌بودند.

از جمله اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی می‌توان به اردوگاه داخاوْ، اردوگاه بوخِن‌والد، اردوگاه تِربلینکا، اردوگاه تِرزینشتات و اردوگاه آشویتسْ اِشاره کرد.

تصاویری که مشاهده می‌‌فرمائید از موزهٔ یهودیانِ آمستردام چندی پیش گرفتم، درین تصاویر اجسام و اشیایی می‌‌بینید که سازنده، مخترع و صاحبِ آن همان یهودیانی بودند که آنشب به خانه‌هایشان بازنگشتند. تعدادِ دیگر اَموالی هستند که بعد از جنگ بازماندگانِ کمپ‌ها به موزه‌ اِهداء کردند، تصاویر زیاد است؛ اینها را برای شما انتخاب کردم.

اگر پرسشِ خاصی‌ در رابطه با تصویری خواستید آنرا مطرح کنید و بنده به شما پاسخ خواهم داد. تصاویر گویا هستند.

با سپاس.

نمایش گالری در اندازه بزرگ